Sosna zwyczajna

Iglaste, żywiczne drzewo o dość długich igłach.

Pokrój bardzo zmienny: nad morzem spotykamy sosny przechylone pod działaniem wiatru, w zwartym sosnowym drzewostanie – smukłe i strzeliste, rosnące samotnie rozbudowują szerokie, malownicze korony. Młode drzewa mają stożkowy, „choinkowy” kształt.

U dołu szarobrunatna, u góry jaśniejsza, najczęściej pomarańczowobrązowa i łuszcząca się cienkimi skrawkami.

Igły dłuższe niż świerkowe, zawsze połączone po dwie, wąskie i po roztarciu pachnące, ponieważ zawierają kanały z żywicą. Żyją maksymalnie 3 lata.

Męskie kwiaty, żółte i zebrane w stosy, wyrastają poniżej szczytów gałązek. Wydzielają dużo pyłku roznoszonego przez wiatr; w okresie pylenia sosny, pyłek zbiera się po deszczach na brzegach wód, np. tworzy żółty pasek na obrzeżach kałuż. Kwiaty żeńskie, ciemnoróżowe i drobne, są zebrane w szyszkowate kwiatostany, osadzone na szczytach gałązek. To z nich powstają szyszki. Na zdjęciu: po lewej - kwiatostan męski, po prawej - kwiatostan żeński.

Jako roślina nagozalążkowa, tak jak inne rośliny iglaste (szpilkowe), nie wykształca typowych owoców. Nasiona ukryte są w szyszkach, a po ich dojrzeniu i otwarciu rozsiewane przez wiatr i ptaki. Drobne, jajowate, brązowe nasienie, jest zaopatrzone w wydłużone, błoniaste skrzydełko. Dzięki niemu leci skośnie w powietrzu, jednocześnie kręcąc się, jak śmigło. Nasiona chętnie wydziobywane są w „kuźniach” dzięciołów i wyjadane przez wiewiórki, rozgryzające sosnowe szyszki.

• Jest to główny gatunek tworzący współcześnie drzewostany w polskich lasach.
• Był od około dwustu lat powszechnie sadzony, ze względu na dość szybki wzrost i niewielkie wymagania glebowe, a jednocześnie duże zapotrzebowanie na jego drewno. Zapach sosnowej żywicy lubią chyba wszyscy – wielu ludziom kojarzy się z „prawdziwym zapachem lasu”. 
• Dawniej używano do budowy łodzi, gdyż wysoka żywiczność drewna chroniła je przed butwieniem.
• Z żywicy od dawna uzyskuje się terpentyną a pozostałością po procesie destylacji jest kalafonia, która poprawiała przyczepność obuwia tancerzy, smarowano nią włosia smyczków oraz dłonie gimnastyków i piłkarzy ręcznych.