Buk pospolity

Na części ziem Polski stanowi jedno z podstawowych drzew budujących lasy, przeważnie o czystym drzewostanie bukowym, zwane buczynami. Wiosną rozwijające się liście buków cieszą najpiękniejszą, jasną zielenią. Jesienią w buczynach ich miedzianozłote liście zdobią korony, a opadając tworzą na dnie lasu piękny, barwny kobierzec.

Okazałe drzewo z gęstą, szeroką i silnie rozgałęzioną koroną.

Cienka, gładka, srebrzystoszara lub popielatoszara kora, niekiedy z delikatnymi poziomymi rysami. Jest bardzo wrażliwa na mechaniczne uszkodzenia.

Jajowate liście, długości do 10 cm, o falistym brzegu, są na szczycie zaostrzone. Młode liście mają brzeg orzęsiony. Z wierzchu są ciemnozielone i błyszczące, od dołu jaśniejsze i matowe.

Brązowe trójgraniaste orzeszki, nazywane bukwią, ukryte są w zdrewniałej, lekko kolczastej torebce, pękającej kilkoma klapami.

• Bukiew jest przysmakiem dzików i jeleni. Nasiona, zawierające dużo oleju, były dawniej używane jako pasza dla świń, a w trudnych czasach, po lekkim uprażeniu, jadane również przez ludzi. Spożywane na surowo mogą wywoływać nudności, wymioty i ból głowy.
• Buk może żyć ok. 350 lat. Jest drzewem klimatu morskiego oraz górskiego, bowiem lubi wilgotne powietrze i nie znosi silnych mrozów, dlatego nie spotykamy go w całej Polsce. Rośnie w górach i na wyżynach, a także w zachodniej części Wielkopolski i na Pomorzu (wpływy wilgotnego klimatu atlantyckiego). W górach, wspólnie z jodłą tworzy charakterystyczne piętro roślinności, zwane reglem dolnym. 
• Dawniej w Europie środkowej ścinano i składowano gałęzie bukowe, których liście stanowiły zimą paszę dla zwierząt.
• Drewno buku jest popularnym materiałem meblarskim, pod wpływem pary wodnej staje się elastyczne, więc chętnie wykorzystuje się je do wyrobu mebli giętych.
• Młode liście buka idealnie nadają się na sałatki - mają bardzo lekko kwaskowaty smak. Jednak warto pamiętać, że po 2-3 tygodniach stają się gorzkie i twarde.